عمو ایرج از عمو ترین ها بود. روز چهار فروردین ساعت چهار صبح از دنیا رفت. در تمام این دوسال که با این بیماری بی رحم دست به گریبان بود، فکر کردم به فرصتی که دوباره سردسته ی رقص لری مان باشد. به این که با قدم های بلندش و بدون این که مثل ما برای هماهنگ بودن به قدم هایش نگاه کند، کنارمان با گل نیشان برقصد. به این فکر کردم که به ما ماموریت بدهد آخر هفته، برویم کاباره گورابجیر. به این فکر کردم که یک بار دیگر ببینمش که قد بلندتر از ماست. که روی ویلچر نیست. که ایستاده روی یال کوه پیپش را چاق می کند. که عمو ایرج سابق است. نشد