سر کاری ها شماره ی علامت سوال+ یک یا ال پنج

خب من تقریبن از شش ماه پیش مطمئن بودم که دچار مشکلات دیسکولوژیک شده م. همه مان خوب می دانیم که من خوب می دانم دیسک چیست و چگونگی ش بر بنده پر واضح و مبرهن است.

خب از آن جایی که بنده آدمی هستم به تعویق انداز، در تمام این روزهای گذشته دکتر نرفتم تا این که چند روز پیش توی استخر که داشتم برای خودم قورباغه آرامی می رفتم انگشت وسط پای چپم به حالت فلج دگرگون درآمد. یک آن وسط استخر احساس کردم دارم می میرم. یک آن گفتم اوه اوه فلج بزرگسال شدم رفتم پی کارم. تجربه نشان داده این لحظه ایست که آدم از انفعال خارج شده و دکتر می رود. خب رفتم.

بعد خب می دانیم که من می دانم دیسک دارم دیگر. یعنی آدمی بودم به حالت مطمئن. رفتم تو و شرح حال دادم و گفتم دکتر جان (که انصافن برای یک دکتر مغز و اعصاب زیادی خوشتیپ و جوان بود بر خلاف تصورم) اگر صلاح می دانید برای بنده ام آر آی بنویسید. دکتر بلا که فکر می کرد بنده مریض متوهمی بیش نیستم، گفت اول یک نوار عضله برایت می نویسم، برو بیرون سوزن بگیر بیا تا بعد ببینیم. بعد از این ژانرهایی که می خواهند بگویند که متوهم تو دکتری یا من؟ قبل از این که ادامه بدهم شما باید بدانید نوار عضله چگونه است؟

خب نوار عضله چگونه است؟

ابتدا شما لباستان را درآورده و از این لباس سیکستی (هیه) های شگولی بگولی که از جلو بسته و از پشت باز است، می پوشید. سپس طاق باز می خوابید روی تخت. آقای مغز و اعصاب هیجانی می آید پهلوی تختان روبروی مانیتور می نشیند. از این جا به بعد بستگی به شدت خوب بودن آقای دکتر مغز و اعصاب احتمالن فرق می کند. مثلن آقای دکتر من که خیلی خوب بود هی برایم توضیح می داد که می خواهد چه کارم کند. بعد این خیلی خوب بود. اولش یک چیزی را بست به پای چپم و گفت الان برق می گیردت. من داشتم جمله ش را توی مغز و ملاجم تحلیل می کردم که یهو ویزززز. بعد توضیح داد که پای چپ من خوب است و برای این ویز ویزش می کند که با پای راستم مقایسه کند. بعد خلاصه هی همه جای من را ویز ویز کرد و بعد گفت حالا ده تا موج می آید. ما هم که خنگول آبادی، شروع کردیم شمردن. بعد به نظرم این کار خیلی خوب است که یک دکتری برای آدم دقیقن توضیح بدهد آدم چش می شود. بعد گفت دمر بخوابم بعد تا آمدم بلند شوم گفت الان سرت گیج می ره! همچین که پا شدم (در حالی که داشتم فکر می کردم با خودم که دکتر ما از اون سوسولاش نیستیم) دیدم کله ام به چنان دورانی افتاده که اوه اوه. خلاصه همان ویز ویز ها را کرد. بعد گفت یک کمی استراحت کن تا بریم فاز دوم. بعد گفت که توی فاز دوم سوزنی را که گرفتم که یک سوزن سبز بلا بود را توی عضله هایم فرو می برد تا ویز ویز کند. خلاصه دردسرتان ندهم از ساقمان درآورد، کرد توی رانمان. از رانمان توی باسنمان از باسنمان این ور رانمان. خلاصه دون دون که شدیم مفصلن گفت حالا می تونی بپوشی. بعد فکر می کنید دردم نیامد؟ سخت در اشتباهید. ساقم و باسنم و غیره ام خیلی هم درد آمد. بعد سوزن را که می کرد توی ماهیچه مظلوم نگارنده می گفت خب حالا زانوت را بده بالا. یا حالا سر و سینه ات را به بالا. یا پشت زانوت را فشار بده به تخت. حالا کف پات را فشار بده به دست من. خلاصه شامورتی بازی دو عالم بود. بعد نکته ش این بود که من ماهیچه م را که منقبض می کردم یک صدای وز وز عظیم مغز و ملاج آزاری می آمد. بعد خب همین بود دیگر.

بعد از این که نوار عضله را گرفت در حالی که نگارنده داشت شلوارش را می کشید بالا، گفت روی ال پنج دیسک داری. درست همین جا بود که من یک هویی دلم ریخت. یعنی همه ی این مدت من می دانستم دارم ها اما وقتی گفت انگار مثلن یک مهر قرمزی کوبیدند روی فکرهام که روش نوشته بود "لاله دیسکی". بعد هم خب به همان نتیجه ای رسید که من از در که رفته بودم تو می خواستم برسانمش. برایم ام آر آی نوشت که مطمئن تر بشویم که چقدر وضعم خراب است. بعد خب به طبع کلی نصیحتم کرد. کلی حرف های دکتر مغز و اعصابانه زد و... و... و...

بعد می خواهم بدانید که امروز که این را می دانم احساس می کنم پای راستم بیشتر درد می کند. بعد یه حال پیرمرد دیسکی ای دارم که نمی دانید.

بعد خب الان هنوز یک طومار حرف دارم بی ربط به این ها... بعد خب سر کارم خب...

پ.ن

بی ویرایش هوا شده.