باز هم نق زدن های یک آدم واقعی

ببینید من می خواهم یک مسئله نق وارانه را این جا بنویسم و بعد بروم.

خواننده جان!

منی که می خوانید یک آدم واقعی هم هستم! یعنی یک سری نوشته نیستم. من هم مثل تمام آدم های واقعی، زندگی خسته کننده ی خودم را دارم. صبح ها بیدار می شوم چه بسا صورت نشسته! می روم. می آیم. درس می خوانم. زندگی می کنم. نق می زنم. شام می خورم. موقع رانندگی فحش می دهم حتی دیده شد یک بار گفتم مرتیکه ی جارو کش! گند دماغم. گاهی توی زندگی واقعی به بعضی کارها و بعضی آدم ها پوزخند می زنم. توی صف بانک منتظر می مانم. عصبانیم. خسته ام. گیجم. خودخواهم. وجود دارم خلاصه!
امـــــا
این من یک میسیز هاید هم دارد که شب ها می آید این جا قصه سر هم می کند. قصه از همه چیز. از همـــــــــه چیز و همه جا. بعد برمی دارد اتفاق های صبح را خوشمزه تر از واقعیت می کند و می نویسد. برمی دارد ملوییت های روز را سوا می کند، شماره می زند. برمی دارد غمزدگی هایش را در قالب سوم شخص مفرد می نویسد. برمی دارد آدم هایی که رفتارشان حماقت آمیز است را در قالب شخصیت های دیوانه غیر حق به جانب جا می زند. اصلا می نویسد که آن ها خرند! خیلی هم خوشحال می شود و می رود می خوابد. یا به سادگی می نویسد که از نظرش آن ها دارند اشتباه می کنند. بر می دارد کشف هایش را که ششصد سال پیش کسی کشف کرده را با ذوق و شوق می نویسد و خوشحال است که یک چیزی را شناخته است و ...
بعد یک سری آدم هایی که در زندگی واقعی من هستند به دلیل یک اشتباه استراتژیک من که آدرس این جا را یک جایی گذاشته بودم، دارند می آیند من را می خوانند. من پنهان نمی کنم که دوست داشتم بعضی آدم های واقعی من، من را بخوانند بدون آن که بهشان رودررو بگویم من یک همچین پستویی دارم ولی خوب بین آن ها کسانی هم آمده اند این جا که من نمی فهمم چرا آمده اند! حالا من این ها را در واقع دارم برای آن دسته از بشریت می نویسم.

خواننده جان که در زندگی واقعی من را می شناسی اما کم!

این که شما این جا جزییات زندگی من را می خوانی و آن قدر نشانه چیده شده که بتوانی با خوانش معنا دارت (!) مصداق نشانه هایم را پیدا کنی- مهم نیست حتی که داری این کار را می کنی- ، این قدر خنگ نباش که بیایی از من جزییاتی را که نمی فهمی بپرسی. مگر من رو کردم به شما و گفتم بیا بنشین می خواهم باهات درددل کنم؟
کجای زندگی واقعی مان همچین صحنه ای از من دیدید که خیالتان برداشته است که من مایلم با شما حرفی بزنم بیش از سلامی که با هم داریم. من می فهمم که آدم وقتی هر روز نوشته های یک کسی را می خواند خودش را با او صمیمی احساس می کند. بله من هم یادداشت های آشناهایم را خواندم و بیشتر شناختمشان. حتی یادداشت های غریبه ای را خوانده ام و از شدت همذات پنداری خفه شده ام یا دلم خواسته بروم بهش بگویم غصه نخورد یا هاها چقدر خنده دار بوده فلان موقعیتش یا هر چی. اما نرفتم بپرسم بالاخره فلان قضیه چی شد؟! به کجا رسید؟ کی چه می شود!؟ می دانید؟
رابطه من با شما همان است که بود. دوری و آشنایی (حتی دوستی هم نه) پس بدانید که نه این که من حتی نخواهم، من نمی توانم با شما ناگهان از رابطه معمولی ای که داریم پرت شوم در مرحله ی صمیمیت چون شما آمدید این جا و با کمک نوشته های من و حدس و گمان های خودتان به نتایج گهرباری دست پیدا کرده اید درباره زندگی م! دلیل نمی شود که من بخواهم به کشفیات شما بها بدهم و ...
چیز دیگری که هست این است که اگر من این جا نوشتم که غمزده ام لابد آدمی را نداشتم که بروم به او بگویم فلانی من غمزده هستم و دارم می میرم از غمزدگی! بیا من را از غمزدگی درآر. لابد می دانستم همان موقع که شما وجود دارید و می توانم به شما مراجعه کنم تا مرا غیر غمزده کنید اما چی؟ مراجعه نکردم. پس می فهمیم که نمی خواستم با شما حرفی بزنم. حالا اگر آمدید این جا را خواندید فکر نکنید رسالتی بر دوشتان است که بیایید من را از غمزدگی درآرید. چون نمی توانید. چون شما در حوزه صمیمیت من نیستید.
درنهایت این که من نمی خواهم بروم یک وبلاگ ناشناخته درست کنم و به اسم چه می دانم مثلا کلم پیچ پست بنویسم. می دانم که همین حالا هم سانسورچی خوبی شدم از سختی قضاوتی که آدم را می کنید ولی لطفا کا را به آن جا نرسانید که من بیایم یک پست بنویسم بعد ببینم که نمی شود و بنویسم:

مـــــــــــــــــممم...

چشم؟
این بود نق های من. همین.

پ.ن

یک. عمو سا جان سلام! چطوری!؟ خاله ف جان خوبی؟ من گفتم سلامی کرده باشم! این بالایی ها به شما مربوط نیست ها! این که شما زنگ زدی گفتی سرماخوردگی م خوب شد یا نه ربطی به این نق ها ندارد و این فقط یک تصادف است! من خیلی هم خوشحالم که این جایید. گفتم که بدانید! ولی خدایی بعضی پست ها را بالایش می نویسم ورود عمو سا ها(!) و هرگونه داداش بابای آدم مطلقا ممنوع! موافقی!؟ این جا من دارم چشمک می زنم تا موافقتتان را جلب کنم! روزی و روشی را ببوسید برای من.

دو. اطاعت امر سارابانو! جاستیفایه؟