نصایح امام لاله علیهاالسلام

یک گاوی که می‌خواهد اسب باشد را باید قانع کرد که گاو است. این یک تمرین خوب و واقع‌گرایانه برای گاو است.

مثلن شخصن فکر نمی‌کنم الان مشکلم این است که گاوم اما می‌خواهم اسب باشم. بودم اما توی این شرایط و علاوه بر آن این را نوشتم برای این‌که دور و برم پر است از آدم‌هایی که گاوند اما می‌خواهند اسب باشند. من دلم می‌خواهد برایشان کاری بکنم. از آن ترحم‌انگیزتر آدمی‌ست که خودش را که معرفی می‌کند می‌گوید سلام. من اسب هستم بعد تو داری شاخش را می‌بینی.

توهم چیز بدی‌ست. روبرو شدن با پتانسیل‌هایی که واقعن نداریم چیز بدی‌ست. نمی‌شود زور زد توی بعضی چیزها. گاو گاو است دیگر، اسب نیست. چه‌کار می‌خواهد بکند؟

با یک دوستی حرف می‌زدم می‌گفت یک روش درمانی روان‌شناسانه این است که به آدم‌هایی که گاو هستند و می‌خواهند اسب باشند، بفهمانی که گاو هستند و خودشان را به عنوان گاو بپذیرند. از مثالم ناراحت نشوید. چون مثلن شاید گاو توی کله‌ی شما بدتر از اسب باشد. اسب و گاو مثال است. بگذارید کبوتر و کلاغ جایش.  فرق نمی‌کند. صرفن قضیه فهمیدن این است که بپذیریم چی هستیم و چی نیستیم.

یک شرایطی داشتم یک سال پیش تقریبن. می‌خواستم خودم را تویش قانع کنم که اسبم اما گاو بودم. آقا هی زور می‌زدم. هی فرو می‌رفتم. یک جایی هم خودم باورم شده بود که بابا عجب اسب باحالی هستم. نبودم. نه آدمش بودم نه بلد بودم کارهایم را مثل یک اسب انجام بدهم نه هیچی. گاو بودنم هم خراب شده بود.

اصلن این را که داشتم می‌نوشتم یادم افتاد از قدیم یک مثل هست که کلاغ آمد راه رفتن کبک را یاد بگیرد راه رفتن خودش هم یادش رفت.

بعد وقتی می‌نویسی‌ش آسان است، توی شرایطش که قرار می‌گیری چنان کار دشواری‌ست که بفهمی داری یک کاری خلاف طبیعتت می‌کنی. بعد مثال گاو و اسب را که می‌زنی و آدم‌ها فکر می‌کنند که این یک چیزی‌ست که از نظر فیزیکی ممکن نیست، می‌توانند تعمیمش بدهند به چیزهایی که به این واضحی نیستند اما اتفاق افتادنشان به همین ناممکنی‌ست.

در عین حال یک تفاوت ظریف هم هست و آن این‌که به نظر من این با جاه‌طلب بودن تفاوت دارد. جاه‌طلبی همیشه توی ذهن من صفت مثبتی بوده اما جاه‌طلبی "شاید" باید در این راستا باشد که کمال یک گاو باشیم وقتی گاویم نه که بخواهیم اسب بشویم. به همین سادگی و به همین دشواری.