Supercalifragilisticexpialidocious

گفته ساعت هفت بیدارش کنم. ساعت هفت و بیست دقیقه است و من هنوز دلم نیامده. میوه ها را که خریده شستم و چند دانه توت فرنگی درشت و شیرین سوا کردم که وقتی برگشتم اتاقم بخورم. سر راه می روم اتاقش که بینم دلم می آید آخر یا نه. دولا می شوم و رو به گل های صورتی لحاف نرم و نولوکش که روی سرش کشیده، با آهسته ترین صدایی که خودم به زحمت می شنوم، می گویم مامان؟ چنان با شدت لحاف را پس می زند و با چشم های گرد نگاهم می کند انگار که با حداکثر بلندی صدایم، صدا زده ام! این میان چند دانه توت فرنگی هم از توی پیشدستی می افتد زمین و من با چشم دنبالشان می کنم که احیانا پایم رویشان نرود. وقتی سعی می کنم آرامش کنم، چشم هایش را دوباره می بندد. یک توت فرنگی خیس می چسبانم به لب هایش. می خوردش، دمش را محکم نگه می دارم و خنده ام می گیرد از این حالت دوتاییمان. خوشش آمده. چند دانه را به همین سبک توی دهانش می گذارم. می گوید چه شیرینند. می گویم انگار قند بهشان تزریق کردند. دوتایی بیخودی می خندیم. خنده که نه! لبخند می زنیم. می آیم اتاقم. پشت میزم. همین جا
قبل تر از آن دارم هلوهای زعفرانی را می شویم، زنگ می زند. آن قدر دارد می خندد که نمی فهمم چه می گوید! خواهر است. می پرسد می دانی طولانی ترین کلمه انگلیسی چیه؟ یادم هست که چیزکی شنیده ام درباره اش اما آن لحظه ذهنم خالی است. می گویم نه. می گوید سوپرکالیفرجیلیستیکاکسپیالیدوشس! آن قدر می خندد که نمی فهمم کلمه را! فقط می فهمم اول و آخرش اس دارد! بعد می گوید سوپرکالیفرجیلیستیکاکسپیالیدوشس! و اضافه می کند به این کلمه می گویند اس مایلز چون بین دو تا اس یک مایل فاصله است! باز دوباره هارهار می خندد و من هم می خندم! آخر کلمه به این درازی ؟خوب چرا لقمه را دور سرشان می چرخانند!؟ بعد می گوید مری پاپینز یادته این را می خواند؟ یکهو کلمه را کامل می گویم! قبول کنید برای حافظه من خیلی است! این بار من بدتر می خندم! می آیم این جا سرچ می کنم کلمه را! عجب تاریخ با مزه ای دارد! توی ویکی می توانید ببینید که اختراعش هم سن نوشتن آهنگ مری پاپینز است و بعد هم آن تکه آواز مری پاپینز! را توی یو توب تماشا کنید. به نظر والت دیزنی (به نقل از ویکی!) این کلمه یعنی چیزی که می گویی، وقتی نمی دانی چه چیزی بگویی! کلمه بیخود بامزه! کلی وقتم را می گیرد