قلی چیست و چرا؟

آدم وقتی یک اسمی را مدام توی نوشته‌هاش تکرار می‌کند، باید پی این را هم به تنش بمالد که هی آدم‌ها بپرسند کیه؟ چیه؟ کجاست؟ کامجان اولین مرتبه‌ای که قلی را دید بهش گفت می‌دانی توی خواننده‌های لاله معروفی؟ قلی هم خیلی گیج شد و خندید. شب آمدیم خانه گفت از من چی می‌نویسی؟ گمانم دو سال پیش بود. اولین مرتبه‌ای بود که با این موضوع روبرو می‌شد. بهم گفت مثلن این‌که الان دارم ازت می‌پرسم را می‌نویسی؟ گفتم نه. 

یک دوره‌ای خیلی تحریک شده بود که بخواند من چی می‌نویسم، حالا عادت کرده و دوباره به نپرسیدن این‌که من چی می‌نویسم برگشته. 

خیلی آدم‌ها این چند وقت از من پرسیدند قلی کیه؟ چرا اسمش را گذاشتی قلی؟ کجاییه؟ 

اوایل فکر می‌کردم آخر چرا آدم‌هایی که من را نمی‌شناسند نیاز دارند جزییات این ماجرا را بدانند، بعد فکر کردم خب آدم نمی‌تواند یک مطلبی را دنبال کند، وقتی یک اسم با پیشینه‌ی نامعلوم جلوش است. آدم نمی‌تواند پازل را بچیند و علاقه‌ش را از دست می‌دهد. این شد که بر خودم دیدم یک پست بنویسم که قلی چیست و چرا و هر کی هربار از من پرسید ارجاعش بدهم به این پست و راحت شوم.

قلی اسم مخفف برای غولَند یا رولاند است. توی آلمانیِ اتریشی ر همان غ است. رولاند را صمیمی که بخواهی صدا کنی، همان رُولی یا غُولی است. قبول کنید که قلی بهتر از غولی است چون آدم غول می‌خواند غُولی را. رولی هم به فارسی زیاد شبیه اسم نیست. من هم فارسی می‌نویسم. دوست دارم یک اسمی که مدام می‌نویسم اسم باشد. 

قلی خوب به فارسی می‌خورد. گیرم کمی قدیمی‌ست یا آدم‌ها فکر می‌کنند شوخی می‌کنی وقتی می‌گویی قلی، اسم یک آدم سی و چند ساله‌ست. منتظرند قلی، سریع، هشتاد و هفت سالش باشد اما برای من زیاد مهم نیست. 

هر کس توی زندگی من بوده و هست، توی این وبلاگ یک اسم مستعار داشته. به جز خودم و لنا. چون لنا را دیگر از اینی که هست نمی‌شود کوتاه‌تر کرد. خودم هم که خودمم. 

این شد که غولند شد قلی. من به فارسی که حرف می‌زنم بهش می‌گویم قلی. 

بابام هم خوشش نمی‌آید از اسم قلی. اوایل هی می‌گفت قلی چیه بابا من خوشم نمیاد. اسمش را کامل بگو بابا جان. بعد من سختم بود که به فارسی حال و احوال می‌کنیم، می‌پرسد خب غولند چه‌طوره؟ من هم بگویم که غولندم خوبه. نرم نیست این اسم به فارسی. چه‌کار کنم؟ بنابراین بابام هم یک جایی قبول کرد. 

مامانم هم اولین باری که اسم قلی را خوانده بود توی وبلاگم، به لنا گفته بود چند سالش است دوست‌پسر لاله که اسمش قلی است چون فکر کرده بود لابد من حداقل با یک آدم شصت ساله‌م یا شاید هم فکر کرده بود چه خانواده‌ی غریبی که اسم جوانشان را قلی گذاشتند که لنا براش گفته بود چی و چرا و خیلی خندیده بودیم. هنوز هم خاطره‌ی مفرحی‌ست.

قلی اصالتن اتریشی‌ست. چه بسا وینی. باباش وینی‌ست. مامانش از اشتایرمارک است اما وین بزرگ شده. مدیریت ورزش خوانده. آگوست امسال می‌شود سه سال که با همیم و یک سال که با هم زندگی می‌کنیم. مدیریت ورزش خوانده. قدش یک و هشتاد و سه است. موهاش هم بلوند تیره و کوتاه است. چشم‌هاش هم یک رنگی‌ست که اسم ندارد. خنده‌ش هم خیلی مهربان است. ساق‌هاش هم نیرومند است به قول خانم فرخزاد. تا بفهمد شما ایرانی هستید با یک لهجه‌ی شیرین خودچُس‌کُنی بهتان می‌گوید من فارسی بلد نیستم. معتقد است زعفران مزه‌ی دندان‌پزشکی می‌دهد و عاشق فسنجان است.