لا یأس مع الحیاة

پ.ن

خوبی اینکه آدم به زبانی غیر از زبان مادریش بنویسه یا حرف بزنه اینه که ناخودآگاه دچار صراحت می شه ! صرفا مقصودم "لا یأس مع الحیاة" نیست ... بی سوادی واژگانی منجر به این می شه که فقط اون چیزی که لازمه بگیم ... آدم ناخودآگاه از شر اطناب رها می شه ... حالا چه اصراری به عربی کردم الان ، خودمم نمی دونم ولی بیخودی از این عبارت خوشم اومد . نمی دونم شایدم جایی شنیدم ، یا خوندم ... نمی دونم ... دژاوو! یهو یادم اومد