She had a bad day…

خب می دانید من یک کشف هایی هم کرده ام. مثلن این که وقتی آدم تنها است مثل وقتی نیست که خیلی چیزهای دیگر است. مثلن وقتی آدم دوصد شیش دارد، توی خیابان هی دوصد شیش می بیند. هی می بیند همه ماشینشان همان است. توی ترافیک می بینی دور و برت پر است از ماشین تو. به ویژه وقتی آدم خیلی ثروتمندی نیستی، همیشه کسانی پیدا می شوند که ماشینشان مثل تو باشد یا مثلن وقتی پژوهش هنر خواندی با سه هزار و میلیون نفر آشنا می شوی که همه شان همان را می خوانند یا خواندند یا خواهند خواند یا وقتی همه ستاره می پوشی، همه را می بینی که همه ستاره می پوشند. یعنی به طرز اسف باری همه ی آدم هایی را می بینی که مثل تواند در داشتن چیزی. تا این جا را داشتید؟

خب وقتی تنهایید، اصلن این قاعده حاکم نیست. هیچ بنی بشر تنهایی نمی بینید. خیلی ستم گرانه است. همه خیلی دوتایی هستند. حتی دیده شده یک مهمانی دعوت نشدی، چون تنها تنهای جمع می شدی اگر می رفتی. بعد حتی روی پل هوایی داری برای خودت می آیی این ور خیابان که بیایی توی خانه و خیالت راحت است که تنها آدم های دوتایی پیش رویت مامان بابایت هستند، اما می بینی روی پل دو تا آدم دست در کمر هم ایستادند، نورهای ماشین ها را تماشا می کنند. تند تند یکی شان برای آن یکی چیزهایی را تعریف می کند. با خودت فکر می کنی هه! چه جای خوبی. خب گاهی و فقط گاهی این سوال برای آدم پیش می آید که چرا در داشتن این وضعیت آدم همانندی را نمی بیند؟ خب چرا؟ خب شاید من هم شب ها که آمدم خانه، دلم خواست برای یکی نق بزنم و او همه ی حق های جهان را به من بدهد. هوم؟ به من گاهی بگوید چقدر ننرم و من خودم را ننر تر بکنم تا بفهمد که ننرتر از چیزی که فکر می کند هم هستم حتی. بعد هی قربان صدقه م برود که چه ننر بامزه ای هستم. یعنی این را که می گویم یک چیز خیالی نیست ها. دیده شد بود قبلن وگرنه من این همه آدم خیالبافی نیستم. گاهی یک چیزهایی از زندگی آدم دریغ می شود. بی وقفه دریغ می شود. گاهی آدم روزهای خوبی را نمی گذراند. گاهی چیزهایی به طرز بی رحمانه ای از زندگی آدم حذف می شود. چیزهایی که در این روزهای آدم حق طبیعیش است. می دانید؟ گاهی آدم باید یک نفر را داشته باشد، که برایش بگوید روز بدی داشته.

پ.ن

[+][+]